δεραιούχος

δεραιούχος, -ον (Α)

αυτός που συγκρατεί, που σφίγγει τον λαιμό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < δέραιον + -ουχος < έχω (πρβλ. πηδαλιούχος, πρυμνούχος)].